Vroeger was ik een écht Doe–Maar-meisje. Haren omhoog, spijkerjasje VOL met Doe–Maar-buttons en  zong élk “oe-tje” en “ah-tje” mee. Helaas was ik toen te jong (vond mijn moeder) voor concerten en genoot ik vooral op mijn eigen kamertje van mijn LP’s of via mijn casettebandjes op mijn Sony walkman.

HOE bijzonder is het dan om als 40-jarig meisje samen met je 2 dochters van 13 en 10 naar Doe Maar te gaan! Gisteravond vierden we een feestje in het Gelredome bij Symphonica in Rosso !!!