Het volgende blogje is geschreven in de serie:”Spiegeltje,…” En is een antwoord op het blogje (ook wel Spiegeltje genoemd) van Sacha (Sorry about the mess, but we live here )
In deze blogjes schrijven Sacha van “Sorry about the mess but we live here” en Barbara van “Barbaramama” briefjes, zogenaamde Spiegeltjes, naar elkaar over alledaagse herkenbare of minder herkenbare dingen. Elke week verschijnt er een briefwisseling. De ene keer stuurt Barbara een brief en beantwoordt Sacha hem en de volgende keer andersom
Sacha en Barbara leerden elkaar ongeveer 9 jaar geleden schrijvend kennen. En soms heb je dat: dan klopt alles. Levens lijken synchroon te lopen. En je hoeft de ander maar in de ogen te kijken of je hebt het gevoel dat je in de spiegel kijkt.
We wonen niet bij elkaar in de buurt, voor Sacha voelt deze blog als een verdieping van de vriendschap, ze denkt dat dit voor Barbara ook zo is. Ze noemen elkaar niet voor niets “Spiegeltje”
Lief Spiegeltje,
Kijk, en hierom noem ik jou mijn Spiegel! Gisteren ging Jongste kuiken met 2 vriendinnen naar de Primark, had ik een soortgelijk gesprekje met de moeder van een van de vriendinnetjes en vandaag krijg ik deze brief van jou. Toeval?
Jongste had het er al wekenlang over: ze wilde zo graag met een paar vriendinnen naar de Primark. Dat er bij ons in de buurt geen Primark gevestigd is, daar hadden de dames niet over nagedacht. Gisteren vertrokken ze naar Arnhem-of-all-places, gebracht en gehaald door één van de ouders. (Niet omdat wij-ouders de Primark stimuleren maar omdat Arnhem-met-openbaar-vervoer voor 3 13-jarigen best pittig is)
“Maar waarom in vredesnaam de Primark?” vroeg ik haar. “De kleding van de Primark is zo goedkoop omdat blablablablabladiebla…” vervolgde ik. “Het is de Praaaaimark mam. Niet de Priemark” was haar antwoord. “En trouwens mam, als die zaak écht crimineel is dan zouden ze hier in Nederland ook geen winkels mogen hebben toch?” concludeerde ze tot slot. Alhoewel ik weet dat het helaas niet zo simpel ligt vond ik wel dat ze een punt had.
Zeg nu zelf Sas, als je een leuk shirtje ziet liggen bij de Kringloop waar ze de kaartjes uitgeknipt hebben, laat je het dan liggen omdat ‘het misschien wel van de Hennes of Primark zou kunnen zijn?
Ik weet het, het is struisvogelen.
Tja, je doet je best om je kinderen een beetje bewust op te voeden. En daar hoort sturen, bijsturen en soms, grenzend aan, manipuleren bij 😉
Hoe ik dat doe?
Net als jij, zaadjes planten en water geven. Nu heb ik alleen de neiging het zaadje iets teveel water te geven. Zoveel, dat ie verzuipt. Oftewel, mijn sturing verdrinkt en er resten slechts rollende ogen en “whatevers”.
Het is een lesje voor me: gedoseerd sturen. Pas als ik “jaahaaa mam, het is wel duidelijk” hoor heb ik door dat mijn subtiele sturing tóch weer een soort drammen is geworden.
Dus, heb ik haar mijn mening gegeven over het concept Primark (ohja Praaaimark) en mag ze zelf haar eigen beslissingen nemen. Het was haar eigen geld.
En ik ben het met je eens dat Nadenken en Bewustwording heel belangrijk is. En daar hebben ze ons voor nodig. Later kunnen ze weloverwogen hun eigen beslissingen nemen en dan hopelijk mét schuldgevoel de hele Primark leegkopen!
Of toch, met hun moedertje samen, langs alle leuke, vintage boetiekjes?
Ohja, geef me even een seintje wanneer de Primark in Dordrecht geopend is. 😉
Benieuwd waar bovenstaand blogje een antwoord op was? Kijk dan snel op Sorry about the mess, but we live here en vergeet vooral geen reactie achter te laten; hier en bij Sacha.
