Vanmorgen tijdens mijn dagelijkse wandeling met meneer Hond werd ik overvallen door alle mooie kleuren die ik zag.
Zelfs de stoep waarop ik liep zag er ineens heel anders uit dan op alle andere dagen.
En toen ik naar boven keek zei ik hardop: ” Ooooh!”
Ooooh ik hou zo van blauw en oranje!
De (nog) herfstkleuren die zo mooi afsteken tegen een strakblauwe lucht; ik vind het bijna betoverend.
Thuisgekomen zette ik een lekker bakje koffie voor mezelf, de hond nestelde zich gezellig op zijn kussen en toen ik nét zat, ging de telefoon……mijn jongste Kuiken: “Mam, ik heb weer migraine, ik zie niks meer, kom je me halen van school?”
Tuurlijk lief kind!
Merlijne heeft al migraine sinds ze heel jong was. een jaar of 5, 6 was ze toen ze voor het eerst een aanval kreeg. Het begint bij haar altijd met het zien van lichtflitsen en zwarte vlekken. Vervolgens vallen delen van haar gezichtsveld uit. Eerst in het midden en dan breidt het zich uit naar bijna haar gehele zicht. Langzaam (half uur tot een uur) trekt het beeld weer recht maar dan komt de knallende hoofdpijn. Medicijnen helpen niet.
Merlijne valt dan in een diepe slaap en als ze na een paar uur wakker wordt is het vaak over. Hoogstens nog wat suf.
Slaap lekker liefje. Vanmiddag ziet de wereld er voor jou ook wel weer kleurrijker uit!
