Categoriearchief: Liefde

You are my wild

Hier schreef ik eens eerder in deze serie.
Ik voelde zomaar de de behoefte om er nog eentje te plaatsen, maar dan met mijn jongste kuiken in de hoofdrol.

Hier is ze: Merlijne Lisette, het kind dat altijd ” mijn kleintje” is. En dat terwijl ze boven mij en haar oudere zus uitsteekt. Het meisje met enorm veel vrienden en vriendinnen. Het sportieve kind dat het liefst 5 keer per week op het voetbalveld staat. Het 13-jarige meisje dat soms totaal in haar eigen wereld zit en onbereikbaar lijkt. Het meisje dat helemaal opgaat in youtube-filmpjes die wij als mede-bewoners van dit huis totaal niet begrijpen. Het meisje dat zo zelfstandig is maar soms ineens kan zeggen: ” Ik heb aandacht nodig” en komt knuffelen met haar lange lijf. Het kind dat de slappe lach krijgt als jij je hoofd stoot. Het meisje dat steeds vaker tegengas geeft en haar eigen zin doet.
Mijn lieve meisje waar ik van houd van hier tot aan de sterren en weer terug….

YOU ARE MY WILD

I am your parent you are my child
I am your quiet place, you are my wild
I am your calm face, you are my giggle
I am your wait, you are my wiggle
I am your audience, you are my clown
I am your London Bridge, you are my falling down
I am your Carrot Sticks, you are my licorice
I am your dandelion, you are my first wish
I am your water wings, you are my deep
I am your open arms, you are my running leap
I am your way home, you are my new path
I am your dry towel, you are my wet bath
I am your dinner you are my chocolate cake
I am your bedtime, you are my wide awake
I am your finish line, you are my race
I am your praying hands, you are my saving grace
I am your favourite book, you are my new lines
I am your nightlight, you are my sunshine
I am your lullaby, you are my peek-a-boo
I am your kiss goodnight, you are my I LOVE YOU

Author: Maryann K Cusimano

You are my wild

Geef een reactie

You are my wild is een wekelijks foto project op internet. Een project van 14 fotografen die in één beeld de liefde voor hun kinderen weergeven. In Nederland en België is het project nu ook al een tijdje geliefd. Op Zilverblauw kan je via de deelnemerslijst een kijkje nemen op de verschillende blogs die meedoen. Ik heb het altijd een prachtig project gevonden maar voelde nooit de behoefte om wekelijks mee te doen. Mijn prachtige kinderen, waar ik ape-trots op ben, vinden het niet altijd even leuk als hun moeder wéér met die camera aan komt zetten. Het is knap lastig om spontane, onopgemerkte plaatjes te schieten van pubers die zich áltijd bewust zijn van zichzelf.

Maar soms….heel soms lukt het me en vang ik één van mijn kinderen in een prachtig plaatje. Uiteraard gevolgd door: “Mahaaam! Moet dat nou? Laat eens zien!”.
En dan, als ik geluk heb, komt de foto door de ballotagecommissie en krijg ik toestemming om hem op mijn blog te plaatsen. Hurray!

Dus hier is ze; Juliëtte Emelie, het kind dat mij 15 jaar geleden moeder maakte. Het gevoelige meisje. Het meisje waar ik enorm trots op ben en waar ik onmetelijk veel van houd. Het meisje dat door vallen en opstaan leert haar eigen grenzen te bewaken. Het meisje dat op zoek is naar Zichzelf en daar momenteel heel erg haar moeder voor nodig heeft.

YOU ARE MY WILD

Author: Maryann K Cusimano

JeugdLiefde

Geef een reactie

Mijn oudste meisje is een gevoelig meisje; een denker, creatief, humoristisch, chaotisch, zelfkritisch, onzeker, kan niet tegen onrecht maar bovenal: Lief!
Ik ben supertrots dat ik dit meisje mag zien opgroeien; met vallen en opstaan. Trots dat ik haar moeder ben. Trots dat ik veel van mezelf in haar terugzie.
Ze is net 15 geworden en heeft al een tijdje een vriendje.

Als moeder zag ik dit al een tijdje aankomen natuurlijk. Bij navraag zei ze steevast: “Neehee mam, we zijn gewoon goede vrienden!”. En dat klopte ook. Ze waren hele goede vrienden. Zitten zelfs bij elkaar in de klas.
Uiteindelijk bleken ze van goede vrienden tóch vriendje-vriendinnetje te zijn geworden.

Dochterlief had al wat “vriendjes” gehad maar (hoe ga ik dat netjes zeggen?) daar was ik echt niet heel blij mee. Ik zag dat mijn dochter zichzelf verloor; op haar tenen liep. Ik herkende haar niet meer. Die jongens hadden geen goede uitwerking op haar. Nadat het uit was zag ik mijn lieve gevoelige meisje wegglijden in zware gevoelens; véél te zware gevoelens voor een meisje van 13-14! Laten we het er maar op houden dat het geen fijne tijd was…

Nu is het anders.
Juliëtte is volledig zichzelf nu.
Ik zie echte verliefdheid maar gelukkig ook nuchterheid. Ik zie 2 jonge mensen die gek op elkaar zijn. Die elkaar stimuleren. Ik zie dat de basis vooral Vriendschap is.
Ik onderschat zulke jonge liefde niet. Tenslotte ben ik nu getrouwd met mijn jeugdliefje. Het zaadje voor onze Liefde bleek vroeger toen wíj 14-15 waren al diep geplant….

En tja, voordat je het weet staat er op zateragmorgen (nouja, middag!) een 16-jarige knul scrambled eggs te maken…in jouw keuken 😉

Het is te hopen dat L. een blijvertje is.
In ieder geval tot ná Sinterklaas.
Dit in verband met de lootjes 😉

Wat zijn ze lief samen he?

Oude eruit, nieuwe erin!

Geef een reactie

Op verschillend blogs zie ik prachtige jaaroverzichten. Chronologisch van maand tot maand. In woord en/of beeld. Alhoewel ik dat echt prachtig vind om te zien, ben ik er zelf niet zo van. Van terugblikken. Ik ben daar eerlijk gezegd ook niet goed in. Geweest is geweest.
NU is wat telt…

En NU denk ik:

f013a8bda79fee9a7c4470f77234600b

Ik kan wel zeggen dat 2013 een jaar van Liefde, Rust en Familie was (oh nu blik ik toch een beetje terug).
Zoals de laatste paar maanden van 2013 waren, zo mag 2014 verdergaan. Ik teken er voor!
(behalve dan dat ik nu al vanaf 2de kerstdag ziek ben en gammel het nieuwe jaar in ga)

Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling. Een avond vol gezelligheid. Een avond met je geliefden! Maar ik sta ook zeker stil bij de mensen die vanavond of vannacht werken. En ook bij de mensen die om wat voor reden dan ook geliefden moeten missen!

3b000ab4a579948a1aa7b680077ea9c9

Veel liefs, Barbara.

Home sweet home

Geef een reactie

En bijzondere Home sweet home vandaag. Geen home sweet home gezien vanuit mijn eigen huisje maar vanuit mijn ongelofelijk THUIS-gevoel dat ik krijg bij mijn ouders. Zij zorgen ervoor dat ik, waar ik ook ben, me thuisvoel zodra ik aan hen denk. Zij hebben mij de basis meegegeven om me ergens THUIS te kunnen voelen.
Afgelopen weekend werden zowel mijn vader als mijn moeder 65 jaar. En morgen zijn ze 43 jaar getrouwd.
Reden voor een feestje!
Zaterdag en zondag waren wij met elkaar in Egmond aan Zee; in een mooi hotel. Mijn ouders, mijn zusjes-met-mannen en alle kleinkinderen.
We genoten van elkaar, van lekker eten en drinken, van een strandwandeling, van bowlen, van een gezichtsbehandeling, van goede gesprekken…..van het samenzijn met familie!

Pap, mam B E D A N K T voor alles!

Photo 24-06-13 12 31 36

Photo 22-06-13 18 35 35

Heb je ook een Home sweet home blogje gemaakt deze week? Plaats dan hieronder in Simply Linked je gegevens zodat anderen makkelijk je blog kunnen vinden en bij jou naar binnen kunnen gluren 🙂

Dochters

Geef een reactie

20474f929ccbcd8fed3605f58f9ccac8

c6c9ba8ea47ebb4f30244c253f8c6d2a

Wat een voorrecht om deze 2 meisjes te zien opgroeien!
13 1/2 jaar geleden werd ik voor het eerst moeder en bijna 11 jaar geleden voor de tweede keer.
Deze 2 mensjes maken mijn gevoel compleet. Allebei zó verschillend en zó bijzonder mooi op hun eigen manier.
Ze wonen óm de week bij mij of bij hun vader….gewoon omdat ons leven nu eenmaal zo is. De helft van de tijd mis ik ze en moet ik loslaten. Het valt me nog steeds na al die jaren zwaar om dan een moeder-zonder-kinderen-om-voor-te-zorgen te zijn. Mijn handen zijn dan leeg en mijn hart huilt.
Maar ooooooow wat een feest als ons huis zich dan weer, na die lange week, vult met de energie van deze 2 prachtmeiden!

Juliëtte en Merlijne, ik hou van jullie!

Over Rozen…..

Geef een reactie

“Het leven gaat niet altijd over rozen” zo gaat het gezegde.
Het leven gaat juist WEL over rozen! Een roos is prachtig, mooi, kleurrijk maar kan soms flinke stekels bevatten. Net als het leven zelf.

Blij zijn met de kleine dingen……

De afgelopen dagen voel ik de stekeltjes-des-levens aan me prikken en heb ik moeite om de kleuren te bewonderen en te genieten van al het moois.

Hoe mooi is het dan dat je tijdens het boodschappen-doen ineens gratis voor niets een niet-meer-zo-mooi-bosje-roosjes-die-ze-anders-toch-weggooien krijgt aangeboden?

Plots staat mijn huis vol met rozen….en besef ik dat het tijd wordt om weer in B L O E I te komen!

Afgelopen vrijdag (3 Februari) was mijn verjaardag. Ik werd 40.
Helaas liep mijn verjaardagsfeestje wat anders dan dat ik me had voorgesteld. Ik had een écht feestje in gedachte; met een huis vol familie en vrienden…..en met M I J als middelpunt. Het weer schopte mijn feestje in de war. Mensen belden achterelkaar af en ’s avonds waren er een handjevol dappere en lieve mensen die de barre tocht door de sneeuw en de kou hadden getrotseerd om samen met mij te vieren dat het leven was begonnen ;)))

Van nature ben ik niet een erg zeker typje en alhoewel het overmacht was (Het weer) heb ik er dagenlang (tot nu toe) “last” van. Ik kan het gevoel dat ik “de moeite niet waard ben” maar moeilijk van me los schudden. Meng daar nog wat hormonen en dramatiek doorheen en je hebt H E T recept voor zelfmedelijden.

Als ik dan vandaag het kaartje weer lees van Lief dat bij de prachtige bos R O Z E N zat die ik op mijn verjaardag kreeg, wéét ik dat er maar één ding belangrijk is: L I E F D E

En plots knallen de kleuren me tegemoet! :))))

Mijn hart

Geef een reactie

Alweer een tijdje geleden schreef ik onderstaand verhaal. Toen durfde ik het niet hier te plaatsen omdat ik het wel erg persoonlijk vond. Afgelopen week stond voor mij in het teken van Vriendschap en de moeite die je daarvoor moet doen; van teleurstelling en pijn in mijn hart omdat er soms vriedschappen zijn die niet lopen zoals je graag zou willen. Ik moest ineens weer denken aan dit verhaal. Ik hoop dat je de tijd wilt nemen om het te lezen (lang)…

Mijn hart

Mijn hart is best groot. De voordeur is dicht, of staat op een kiertje, maar is nooit op slot. Als je aanklopt is de kans best groot dat je wordt binnengelaten. Geen streng deurbeleid voor mijn hart.

Binnen is het warm en gezellig. Ik zal er alles aan doen om je op je gemak te stellen. Maar heel veel moeite hoef ik niet te doen hoor, want mensen voelen zich al snel thuis in mijn hart.
Maar voordat je naar binnen gaat moet je je wel beseffen dat mijn hart geen uitgang heeft. Eenmaal binnen is binnen.
Mijn hart heeft verschillende kamertjes en er is veel ruimte. Veel van die kamertjes zijn gevuld. Elk kamertje heeft een deur naar de binnenruimte. De binnenruimte is niet zo heel groot en momenteel goed gevuld met mijn lievelingen. Soms gaat de voordeur open en kan er nog wel iemand bij in de binnenruimte. Maar ook gaat er af en toe een deurtje van een kamertje open. Soms doe ik dat zelf; soms degene in dat kamertje.Soms gaat de deur helemaal open maar meestal op een kiertje.
Sommige kamertjes zijn gevuld zonder dat de deur ooit opengaat maar de wetenschap dat er iemand achter die deur is, is goed. Er is immers geen uitgang in mijn hart…

Mocht je binnen zijn zou ik het heel fijn vinden als je de dingen zo laat staan zoals ze staan. Nog maar kort geleden is de boel van binnen compleet verbouwd. De voordeur stond wagenwijd open;alles stond op z’n kop! Net toen ik de deur er dan maar helemáál uit wilde halen, hoorde ik iemand kloppen. Het geklop kwam niet van de voordeur maar vanuit een kamertje; helemaal achterin de gang. Ik heb die deur opengezet en jou, liefje, gevraagd om in mijn binnenruimte te komen wonen.Dat wilde je dolgraag! Jij kende de binnenruimte nog van vroeger..
Je hebt mij geholpen om de boel weer mooi te maken van binnen. Daarbij moest er eerst schoongemaakt worden. Ik ben erg slecht in opruimen en schoonmaken. Jij wilde dolgraag een uitgang maken en van de voordeur een draaideur maken zodat ongenodigde gasten weer linea recta naar buiten konden. Het kostte me heel wat overredingskracht om de verbouwing niet té ver door te voeren.De hele verbouwing heeft zo’n 3 jaar geduurd en soms was het mij niet helemaal duidelijk wie de leiding van de bouw had maar nu alles weer een plekje heeft gekregen ben ik heel blij met het resultaat. We hebben het samen gedaan. De binnenruimte is nu heel overzichtelijk geworden. In plaats van een uitgang heb ik nog wat extra kamertjes erbij gemaakt. En de kamerindeling maak ik zelf! Ik ben heel zuinig op de mooie nieuwe binnenruimte; ik ben er trots op; ik zorg er goed voor….en ik koester alle kamertjes, stuk voor stuk. Het is míjn hart!

Hoe voelt jouw hart?

Home sweet home

Geef een reactie

De schilderijtjes van Marius van Dokkum doen wat me mij. Ze raken me. Als ik ze zie verschijnt er een grote glimlach op mijn snuit. Bij mij in de woonkamer prijkt er een heuse MvD aan de muur. Gekregen van Lief omdat dit schilderijtje me ontroert. Ik hoop dat wij, over een jaar of 30-40, er ook nog zó bij zitten samen….

Liefde vergaat niet