Kamperen zit mij in het bloed…
Ik kan mij van vroeger alleen maar leuke, fijne en vooral lange kampeervakanties herinneren. Ik vind het dan ook bijna misdadig dat ik gestopt ben met kamperen toen ik zelf kinderen kreeg. Mijn arme kinderen moeten het helaas 😉 doen met het huis van opa en oma in het Franse St. Paul Laroche. Heel zielig…hun vakantie doorbrengen op een terrein van 3 hectare, in een stokoude boerderij met privezwembad! ;))) Ze dreigen al met de kindertelefoon….
Na bijna 10 jaar op dezelfde manier mijn vakantie gevierd te hebben begint het te kriebelen…..de kampeerkriebels!
Mijn liefje kent het niet….kamperen. En noemt het, net als heul veul andere kampeerleken: kramperen. Hij “kampeert liever in een hotel met 4 sterren en alles inclusive”! Er valt nog een boel werk te verzetten….
Wij kampeerden vroeger in de voor mede-kampeer-diehards o,zo bekende De Waard tenten!
Gezien het gapende gat wat tussen mij en liefje zit wat betreft kamperen lijkt mij een tent wat hooggegrepen. Ik zie lief nog niet zijn gebakken ei tussen het gras uitvissen omdat het pannetje wéér omgevallen is…of geduldig zijn koffie opschenken in een thermosfles…of een afwasje doen in te koud water….Nee, mijn liefje is niet vies van een klein beetje luxe! En eerlijk gezegd kijk ik ook niet erg uit naar 3 weken slapen op een luchtbed, een uitgeballanceerde maaltijd uit de schijf van, tegenwoordig 4, in elkaar prutsen voor 5 man op een tweepittertje… of smeken om mooi weer omdat de tent anders zo klam en klef wordt!
Ik heb denk ik een compromis gevonden! (en lief is aardig enthousiast!)
Het is een droom van mij om de bezitter te zijn van een kampeerbusje…een heuse hippiekamper! Het liefst nog in een opzichtige kleur met bloemen erop geschilderd maar als ik daarover begin zakt het enthousiastme bij mijn wederhelft.
Deze kan ik dus uit mijn hoofd zetten:
Ik denk dat lief eerder dit in gedachte heeft:
Ik droom dat DIT onze compromis zal worden….
Dromen zijn er om waar te maken!
Volgend jaar kamperen liefje?
