Give away!

200 volgers! 203 om precies te zijn….
En om jullie, mijn vaste volgers (want ik weet heus wel dat niet álle 200 volgers mijn blog regelmatig volgen 😉  ) te bedanken wil ik een klein kadootje weggeven.
Ik heb geen idee of iedereen dit leuk gaat vinden, maar het komt uit een goed hart 😉

Een envelopje vol met, door mij, zelfgehaakte rondjes.
Leuk voor aan een lentetak of om ergens op te naaien of met een draadje eraan als slinger op te hangen.

Ik ben geen sterhaakster maar de rondjes zijn met Liefde en aandacht gehaakt voor één van jullie.
Het lijkt me mooi om iets uit mijn Home in jouw Home sweet home te zien!

Als je wilt dat dit stapeltje haaksels jouw kant op komt, laat dan hieronder een reactie achter

Aanstaande maandag, bij mijn volgende Home sweet home blogje, maak ik de winnares bekend!

Nogmaals B E D A N K T voor het regelmatig langkomen op mijn blog! 

Home sweet home

De AH-mini’s zijn ook ons huis binnen getreden….
Ongemerkt verzamelde Merlijne een heel winkeltje bij elkaar. En dat is knap want ik kom zelden bij de Appie. Volgens mij heeft ze haar oma voor het karretje gespannen 😉
Over winkeltjes gesproken…..
Belachelijk dat meneer Appie niet voldoende kartonnen winkeltjes heeft gemaakt. Wat heb je nou aan ál die mini boodschapjes als je niet eens een winkeltje hebt? “In het najaar zijn ze weer voorradig”. Ja dáár hebben we wat aan!

Gelukkig, wie wat bewaard, heeft wat! Kijk nou wat een leuk…maar vooral OUD winkeltje aan huis!

En hierbij doe ik meteen een oproepje. Heb jij nog AH-mini’s liggen? Dubbele? Of zin om te gaan sparen voor Merlijne? Gráág!

(Zo goed Merlijn? 😉 )

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.

HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home




En omdat mijn blog de 200 volgers is gepasseerd, zoals beloofd een Give away!

Kom je morgen terug om te kijken wat ik weggeef?

Onderweg

Onderweg kom je de mooiste dingen tegen…


Normaal razen we met de auto het liefst zo snel mogelijk door/langs/om P A R I J S 
maar dit keer maakte Juliëtte (dochterlief van 12) prachtige vluchtige plaatjes met mijn Iphone vanuit de auto….







Mireille  is begonnen met Onderweg blogjes te plaatsen.





Home sweet home

Druk Druk Druk…… Mijn Home sweet home gevoel vandaag bestaat uit: Tuinieren! De voortuin is weer netjes….

En dat moet gevierd worden toch? ;))))

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.

HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Bijna 200 volgers op mijn bescheiden blogje.
En al meer dan 60 x Home sweet home.
Dat vraagt om een Give Away!
Ik ga me de komende week eens bezinnen op een fijne weggeef! ;))

Bon Apetit (of Bon apentiet ;) )

Veilig thuisgekomen in Nederland mijmer ik nog even na….en denk ik aan de fijne week die we hadden in Frankrijk. Vooral het samen-koken en gezellig tafelen is in Frankrijk op de één of andere manier tóch anders dan hier thuis.

 Verse vis halen op de markt

En thuis gezellig samen koken.

Merlijne (mijn jongste dochter van 10) vindt het geweldig om te koken. Als we samen in de keuken staan moet ik haar “Chef” noemen :))))

Juliëtte(12) en Kaylee (bijna 15) lusten geen Gamba’s en maken hun eigen stukje zalm klaar.
Zalm, kruidenkaas, peper en zout, verschillende kruiden en dan in alu-folie in de oven.

Ondertussen roert Merlijne….uuuuh de Chef (sorry) nog even in de pan Gamba’s…
…en kunnen we aan tafel!

Opa eet een kaaspizza. Hij is al jaren vegetarisch en eet ook geen vis.

En zo genieten we allemaal van lekker eten!

En zeg nou zelf, in ZO’N gezellige ouderwetse keuken smaakt toch ALLES beter?

Bon Apetit!

"La Jarrige"

Na een paar hele koude dagen hier op “La Jarrige” vandaag eindelijk mooi weer!
“La Jarrige” is het (vakantie)huis van mijn ouders en ligt in de Dordogne. We vonden het huis, bijna 13 jaar geleden, na een zoektocht met wel 17 huizen-bekijken-in-3 dagen. Ik was toen hoogzwanger van mijn oudste dochter. In al die 13 jaar dat we het huis nu hebben speelde “La Jarrige” een rol bij belangrijke gebeurtenissen in mijn leven. Ik deed hier een zwangerschapstest en bleek zwanger van mijn tweede dochter. Mijn dochters leerden hier zwemmen. Ik kwam hier met heel veel verschillende mensen. Met vrienden, andere jonge gezinnen, met familie, zelfs met een groep totaal onbekende mensen op de “Reiki-week” die mijn vader organiseerde. Ook bood het huis troost toen ik na mijn scheiding in mijn eentje-met-2-kleine-kinderen naar Frankkijk reed om mijn eerste vakantie te “vieren” als alleenstaande moeder. 
Nu kom ik hier al weer 5 jaar met Lief. Hij vroeg mij hier een paar jaar geleden, bij het kampvuur, ten huwelijk. Even dachten wij eraan om hier ook te trouwen maar dat bleek praktisch wat lastig.
Het huis ( en 3 hectare grond eromheen) heeft iets magisch. Iedereen die hier komt ervaart hetzelfde:
R U S T
Je VOELT de historie. Het huis komt uit 1776 en was altijd een boerderij, tot er brand uitbrak. Daarna heeft het huis 50 jaar leeg gestaan! Maar is gelukkig ontdekt door Patricia; een lieve Engelse dame, die het huis renoveerde samen met haar man. Toen haar man overleed wilde ze er niet meer alleen in wonen en verkocht ze “La jarrige” aan mijn ouders.
Vanmorgen koffie met uitzicht

Onze 3 meisjes vermaken zich prima hier

Mooie Mademoiselles!

Op de watertank van de koeien

La Jarrige

Vanmiddag chillen bij het zwembad.

“Leven als een god in Frankrijk”……ik snap die uitdrukking wel!

Home sweet home…

Auto inpakken….ongeveer 950 kilometer naar het zuiden (zuidwest) rijden en dan tóch een Home sweet home gevoel krijgen als je uitstapt. Dat kunnen wij! Wij genieten een weekje in ons vakantiehuis “La Jarrige” in Frankrijk.

Voorlopig zitten we vooral binnen en vermaken we ons met lezen (Lief ), haken (ik) en spelletjes (kinderen) bij de openhaard. Maar morgen gaat ook hier de zon schijnen.
Zwembad…here we come!
Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.

HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Stilte…..

Deze week even niet zo’n zin om te bloggen..

Sinds afgelopen vrijdagavond heeft de hemel er een engel bij (of het heelal er een ster bij, het is maar net wat je gelooft…)

Afscheid van een lieve vrouw, mijn buurvrouw-van-vroeger; vriendin van mijn moeder; de vrouw (en haar gezin) waar we vroeger álle vakanties in Frankrijk mee beleefden; de vrouw die mij en mijn zusje aan een bijbaantje hielp (in hun slagerij); de vrouw die altijd klaarstond voor anderen; een keihard werkende vrouw; de vrouw die mij een lange brief schreef na mijn scheiding om me een hart onder de riem te steken; gewoon een Goed Mens…

De jarenlange strijd tegen borstkanker heeft ze verloren. 60 was ze pas…. En net weer oma van haar 4de kleinkind.

Dag lieve Annie, ik ben blij dat ik je vorige week nog een bezoekje heb gebracht en dat we nog gelachen hebben. Je gulle lach blijft altijd in mijn herinnering!

We zullen je missen!

Instagram

Wat een plezier geeft Instagram mij! Maar het bezig zijn met (Lees: verslaafd zijn aan) Instagram heeft ook een nadeeltje: Mijn mooie, dure Canon 1000D ligt te verstoffen in de kast……. Ik heb hem beloofd dat hij volgende week mee mag naar Frankrijk en dat hij weer mag doen waar hij voor bedoeld is….haarscherpe foto’s maken. Maar tot die tijd geniet ik van de korrelige, vage, vintage-look snapshotjes die ik maak met mijn Iphone.

“Real Love” tussen Merlijne en Wellus

Tip: Deze foto maakte ik met mijn Iphone, bewerkte’m eerst met Picture effect magic (gratis App) en daarna met Instagram.

Je kan mij op Instagram vinden onder barbaramama