Home sweet home

Geef een reactie

Vensterbankprobleempje….


Een kijkje naar de achtertuin.
Ik ben erg blij met zoveel lichtinval door de ramen. En nóg blijer met de openslaande deuren.
Máár….de vensterbankjes vind ik een aanfluiting. Ze zijn gelukkig al verbreedt zodat ik er wat spullen op kan zetten. Ik weet niet wat ik (niet) heb met vensterbanken hoor maar ik versta de kunst denk ik niet om er wat leuks van te maken. Wat me in de rest van het huis aardig gelukt is, mislukt steeds op die gekke plankjes….namelijk SFEER.



Ik hou niet van planten, ik hou niet van té veel rommeltjes, ik hou niet van symmetrie (ik zie nu op de foto dat de 2 houten vazen tóch iets van symmetrie brengen…per ongeluk)
Rechts. Op zich, los van elkaar, best leuke spulletjes toch? Een heel lief knuffelkaarsje, een retro (nog goed werkende en graag gebruikte) puntenslijper, houten vaas en (oké….heel dom en burgerlijk) glazen waxinelichtdingetje.
Links. De meer ZEN/Spirituele afdeling met houten vaas, antroposofisch vormgegeven houten beeldje met mineraal en waxinelichtje erachter, daarnaast de Yun (vernevelaar voor etherische olie met LED verlichting en new age muziekje)
Maar al die (afzonderlijk van elkaar) leuke spullen, vind ik BIJ elkaar gezet weer een rommeltje.

Misschien komt het ook doordat ik spullen vaak mooier uit vind komen met een witte achtergrond. En nu, tegen de achtergrond van de tuin, komen de dingen niet tot z’n recht.

Kortom, ik weet niet zo goed wat ik met m’n vensterbankies aan moet. Tips en ideeën zijn welkom!

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.

HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Home sweet home

Geef een reactie

Couch view / Bankzicht
In Juni wonen we een jaar in ons “nieuwe”huis
Nog elke dag genieten we van onze woonkamer. 
Vooral de lichtinval is erg fijn.
Vanaf onze enorme lounge-bank kijken we hier tegenaan……

Zoekplaatje: Zie je mij op de foto? ;))
Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.
HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Home sweet home

Geef een reactie

De haaksels die ik in mijn vorige blogje liet zien hebben nu een mooi plekje in de Lentetak gekregen….
De prachtige vaas kreeg ik van een lieve vriendin. Fijn dat vriendinnen PRECIES weten wat je mooi vindt…

Nu buiten nog een beetje méér Lente!

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.
HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

IK-tijd….

Geef een reactie

Buiten is het saai, grijs en grauw.

Mijn lieve kindjes zijn deze week bij hun papa en komen morgen weer ;))
Mijn Lief heeft nachtdienst en slaapt overdag.
Natuurlijk zou ik vandaag van ALLES kunnen doen; nuttige dingen; dingen die het huishouden ten goede komen 😉 , maar ik heb besloten dat ik (na het hoognodige gedaan te hebben) lekker op de bank duik met wol en haaknaald en de Lente tegemoet ga haken. Ik maak bloemetjes om straks in een mooie Lentetak te hangen…

Vandaag schandalig veel ik-tijd en ik ga daar nu eens van Genieten…zónder (al teveel) schuldgevoel 🙂

Home sweet home

Geef een reactie

Zo zachtjes aan sluipt er een beetje Lente in mijn H O M E  S W E E T  H O M E

Kaart is een illustratie uit “Het verhaal van de wortelkindertjes”

Diep in de grond, tussen de wortels van de bomen, 
liggen de Wortelkindertjes te dromen. 
De hele winter slapen ze daar, 
lekker warm, dicht tegen elkaar. 
Maar dan breekt op aarde de lente aan 
en moeten de Wortelkindertjes opstaan.

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.
HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Wandeling

Geef een reactie

Gisteren kon je de Lente in de lucht voelen…en ruiken. Wat is er dan lekkerder dan een lange wandeling te maken met een vrolijke, blije hond en een superlieve, gezellige dochter? En wist je dat wij op één van de mooiste plekjes van Nederland wonen? ;))…..tenminste, dat vinden wij dan hè….

Home sweet home

Geef een reactie

Ik weet nog goed hoe ik vroeger met mijn moeder aan de keukentafel zat te puzzelen. Hele avonden waren we er zoet mee.

De geschiedenis herhaalt zich. 2 weken geleden had ik ineens zin om weer te puzzelen en kocht ik voor 1 euro TE enthousiast een puzzel met 2000 stukkies bij de kringloop. Gemotiveerd ging ik aan de slag. Maar kwam er na een avondje sorteren en uitzoeken achter dat het een onmogelijke bezigheid werd om dit aan de keukentafel te doen. Het formaat van deze puzzel zou eerder passen op een grote zolder en de moeilijkheidsgraad bij een geduldige oude man van 70. Teleurgesteld en enigszins pissig heb ik de puzzel in de kliko gesmeten. (Ja, ik bedacht me later dat ik ‘m beter terug had kunnen brengen naar de kringloop…sorry)
Gisteren vond ik een puzzel, in de spelletjeskast bij dochterlief, die beter aansloot bij mijn kunnen; een puzzel met 500 stukjes.
Ik begon alleen maar al snel zaten we met z’n drieën in trance naar de juiste stukjes te zoeken…gezellig naast elkaar. En toen kreeg ik ineens een ernstig fijn home sweet home gevoel!

Het is alleen jammer dat we de puzzel niet op een plank hebben gelegd. Nu wordt het de komende dagen met een bordje op schoot eten ;))

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.
HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Op de lange latten

Geef een reactie

Morgenochtend stap ik in de trein en laat ik me volledig in de relax-modus naar Oostenrijk brengen. Heerlijk een weekje skiën; genieten van de gezonde alpenlucht en me laten ontroeren door het adembenemende uitzicht over de bergen. Er schijnt 270 cm sneeuw te liggen!

Morgenmiddag zitten we hier bij “Postwirt” en eten we traditioneel “gebackene championen” om onze vakantie in te luiden.
Al bijna 20 jaar kom ik in Söll.
Elk jaar voelt het als Thuiskomen.
Iedere ochtend worden we gewekt door de klokken van het kerkje.
Wintersport is vroeg naar bed en vroeg weer op.
Dat klinkt saai maar je moet niet vergeten dat het feest ’s middags om 4 uur, ná het skiën, al begint.
Voor mij geen hoempapa-muziek, geen ski-hut-toestanden of polonaise. Ik hou daar niet van. 
Ik geniet van de live-bandjes, de gezelligheid en de saamhorigheid in “mijn” apresski-kroeg.
We drinken, praten, dansen en feesten tot we moe en rozig zijn (oké, soms nét iets meer dan rozig) en als we dan op de klok kijken zien we elke dag weer tot onze verbazing dat het pas 20:00 uur is!
Lekker vroeg naar bed en dan ’s morgens, na een nachtrust van wel meer dan 10 uur, weer fris en fruitig de berg op…..
….om weer een hele dag buiten en sportief bezig te zijn!

Tot over een week!


Aanstaande maandag sla ik mijn bijdrage voor Home sweet home over ivm mijn vakantie.

Over Rozen…..

Geef een reactie

“Het leven gaat niet altijd over rozen” zo gaat het gezegde.
 Het leven gaat juist WEL over rozen! Een roos is prachtig, mooi, kleurrijk maar kan soms flinke stekels bevatten. Net als het leven zelf.

Blij zijn met de kleine dingen……

De afgelopen dagen voel ik de stekeltjes-des-levens aan me prikken en heb ik moeite om de kleuren te bewonderen en te genieten van al het moois.

Hoe mooi is het dan dat je tijdens het boodschappen-doen ineens gratis voor niets een niet-meer-zo-mooi-bosje-roosjes-die-ze-anders-toch-weggooien krijgt aangeboden?

Plots staat mijn huis vol met rozen….en besef ik dat het tijd wordt om weer in B L O E I te komen!

Afgelopen vrijdag (3 Februari) was mijn verjaardag. Ik werd 40.
Helaas liep mijn verjaardagsfeestje wat anders dan dat ik me had voorgesteld. Ik had een écht feestje in gedachte; met een huis vol familie en vrienden…..en met M I J als middelpunt. Het weer schopte mijn feestje in de war. Mensen belden achterelkaar af en ’s avonds waren er een handjevol dappere en lieve mensen die de barre tocht door de sneeuw en de kou hadden getrotseerd om samen met mij te vieren dat het leven was begonnen ;)))

Van nature ben ik niet een erg zeker typje en alhoewel het overmacht was (Het weer) heb ik er dagenlang (tot nu toe) “last” van. Ik kan het gevoel dat ik “de moeite niet waard ben” maar moeilijk van me los schudden. Meng daar nog wat hormonen en dramatiek doorheen en je hebt H E T recept voor zelfmedelijden.

Als ik dan vandaag het kaartje weer lees van Lief dat bij de prachtige bos R O Z E N zat die ik op mijn verjaardag kreeg, wéét ik dat er maar één ding belangrijk is: L I E F D E

En plots knallen de kleuren me tegemoet! :))))