Ik ben jarenlang een Eend-rijdster geweest. Een eend hoort bij mij. Als ik een eendje zie rijden gaat mijn hart sneller kloppen en droom ik weg……
Dan denk ik terug aan alle eendjes die ik heb gehad: Een witte met één rode deur. Als het regende reed ik met een plastic zak op mijn schoot.
Een grijze; alsof ie nog in de grondverf stond. Als ik daarmee een bocht maakte klapte het raampje open…alsof ie zelf zijn hand uitstak.
Een Sahara beige…een prachtig exemplaar! Daar heb ik mee in de bruidsstoet gereden van vrienden (ook 2CV rijders) Zie je het voor je? 15 Eendjes achterelkaar!
Toen ik zwanger raakte, bijna 11 jaar geleden, leek een Eend ons niet de allerveiligste gezinsauto en heb ik afscheid genomen van het Eendentijdperk. Tot op de dag van vandaag met pijn in mijn hart!
Nu heb ik, naast mijn Eendendroom (ooit komt ie er toch weer hoor!) ook al jaren een soortgelijke droom:
Een Volkwagen T2 kampeerbusje! Ooooooh wat ben ik dáár verliefd op! Ik had er al eens eerder een blogje over geschreven zie HIER
Vandaag zag ik weer zo’n snoepie rijden en dan kan ik die mensen er wel uit trékken!
Net als met een Eend weet ik zeker dat een VW T2 busje er ook een keer komt!
En in de tussentijd kijk ik af en toe naar de miniatuurtjes in mijn vensterbank…