Alweer een tijdje geleden schreef ik onderstaand verhaal. Toen durfde ik het niet hier te plaatsen omdat ik het wel erg persoonlijk vond. Afgelopen week stond voor mij in het teken van Vriendschap en de moeite die je daarvoor moet doen; van teleurstelling en pijn in mijn hart omdat er soms vriedschappen zijn die niet lopen zoals je graag zou willen. Ik moest ineens weer denken aan dit verhaal. Ik hoop dat je de tijd wilt nemen om het te lezen (lang)…
Mijn hart is best groot. De voordeur is dicht, of staat op een kiertje, maar is nooit op slot. Als je aanklopt is de kans best groot dat je wordt binnengelaten. Geen streng deurbeleid voor mijn hart.
Binnen is het warm en gezellig. Ik zal er alles aan doen om je op je gemak te stellen. Maar heel veel moeite hoef ik niet te doen hoor, want mensen voelen zich al snel thuis in mijn hart.
Maar voordat je naar binnen gaat moet je je wel beseffen dat mijn hart geen uitgang heeft. Eenmaal binnen is binnen.
Mijn hart heeft verschillende kamertjes en er is veel ruimte. Veel van die kamertjes zijn gevuld. Elk kamertje heeft een deur naar de binnenruimte. De binnenruimte is niet zo heel groot en momenteel goed gevuld met mijn lievelingen. Soms gaat de voordeur open en kan er nog wel iemand bij in de binnenruimte. Maar ook gaat er af en toe een deurtje van een kamertje open. Soms doe ik dat zelf; soms degene in dat kamertje.Soms gaat de deur helemaal open maar meestal op een kiertje.
Sommige kamertjes zijn gevuld zonder dat de deur ooit opengaat maar de wetenschap dat er iemand achter die deur is, is goed. Er is immers geen uitgang in mijn hart…
Mocht je binnen zijn zou ik het heel fijn vinden als je de dingen zo laat staan zoals ze staan. Nog maar kort geleden is de boel van binnen compleet verbouwd. De voordeur stond wagenwijd open;alles stond op z’n kop! Net toen ik de deur er dan maar helemáál uit wilde halen, hoorde ik iemand kloppen. Het geklop kwam niet van de voordeur maar vanuit een kamertje; helemaal achterin de gang. Ik heb die deur opengezet en jou, liefje, gevraagd om in mijn binnenruimte te komen wonen.Dat wilde je dolgraag! Jij kende de binnenruimte nog van vroeger..
Je hebt mij geholpen om de boel weer mooi te maken van binnen. Daarbij moest er eerst schoongemaakt worden. Ik ben erg slecht in opruimen en schoonmaken. Jij wilde dolgraag een uitgang maken en van de voordeur een draaideur maken zodat ongenodigde gasten weer linea recta naar buiten konden. Het kostte me heel wat overredingskracht om de verbouwing niet té ver door te voeren.De hele verbouwing heeft zo’n 3 jaar geduurd en soms was het mij niet helemaal duidelijk wie de leiding van de bouw had maar nu alles weer een plekje heeft gekregen ben ik heel blij met het resultaat. We hebben het samen gedaan. De binnenruimte is nu heel overzichtelijk geworden. In plaats van een uitgang heb ik nog wat extra kamertjes erbij gemaakt. En de kamerindeling maak ik zelf! Ik ben heel zuinig op de mooie nieuwe binnenruimte; ik ben er trots op; ik zorg er goed voor….en ik koester alle kamertjes, stuk voor stuk. Het is míjn hart!
