Lieve Spiegel,

Iedere dag weer opnieuw verzinnen wat we moeten eten vind ik zo ongeveer het stomste van mijn bestaan. Allevier (of soms vijf) de mondjes tevreden stellen valt niet mee. Ik doe mijn best. Zo maak ik regelmatig aardappels-vlees-groente-met jus klaar omdat mijn echtgenoot dat lekker vind. Gewoon een Hollandsche prak. Voor hem is het al snel:” Wat de boer niet kent..”.
Het toppunt was dat ik 8 jaar lang geen hartige taarten durfde te maken omdat hij ze niet zou lusten. Hij had waarschijnlijk een keer een koud stuk quiche gegeten en vond dat niet zo heel lekker. Toen ik laatst in een rebelse bui een overheerlijke hartige taart maakte en hij zijn vingers erbij aflikte moest hij toch toegeven dat hij waarschijnlijk niet zo goed wist wat een hartige taart was. Zucht….

Ik ben een pleaser, dus maak ik gewoon vaak dingen waarvan ik weet dat, op zijn minst 2, gezinsleden het te eten vinden. Mijn oudste kuiken is sowieso een slechte eter; altijd al geweest.
Dat wil zeggen: ze lust geen aardappelen, geen rijst en ook veel groentes niet, geen champignons, geen paprika, geen ui en ga zo maar door. Nou, ga daar maar eens een potje voor koken. Geen lol aan kan ik je zeggen. Ons jongste kuiken is een goede eter. Ze is ook dol op een Hollandsche prak. De afgelopen jaren eet ze als een bootwerker. Maar ze is dan ook heel hard gegroeid en sport veel. Ze vragen allebei standaard elke dag als ze uit school komen:” Wat eten we?” En mijn standaard antwoord is dan (met dank aan mijn vader, die dat vroeger altijd tegen ons zei):” Hondenstront en apenkots!”. Met andere woorden:”Dat zie je straks wel als het op je bord ligt want als ik het nu vertel haal je toch je neus op of zegt Gatver!”.

Ik probeer 2 keer per week boodschappen te doen en verzin dus voor een hele week al vooraf wat we gaan eten. Ook probeer ik het goedkoop te houden omdat ik aan het eind van mijn geld niet teveel maand wil overhouden. Dus wij eten hier ongeveer 2 of 3 keer in de week aardappels-vlees-groente, 1 of 2 keer in de week iets van pasta, soms zelfgemaakte nasi, een ovenschotel, een stampot, een pizza, shoarma, wraps en in het weekend vaak zelfgemaakte soep met stokbrood, een luxe broodje met zalm of we gaan fonduen met het stel. En daar houdt het wel een beetje op…
Heel, heel,heel soms probeer ik iets nieuws uit. maar meestal wel iets waarvan ik weet dat het gewaardeerd wordt. Niets is zo erg dan dat ik me heb staan uitsloven en dat ik dan het onbekende gerecht op tafel tover en dat er dan lichtelijk afkeurend wordt gezegd:” Wat heb je NU weer gemaakt?” Ik heb dan mazzel als het lekker bevonden wordt want anders voel ik me net een kandidaat bij een 1 of ander kookprogramma ten overstaande van de strenge jury.

Ik droom regelmatig weg en bedenk me hoe lekker het zou zijn als ik alleen maar met mezelf rekening hoef te houden qua eten. Ooooh, als ik toch alleen zou wonen zou ik ZO anders eten dan nu. Ik zou altijd alleen maar boodschappen doen op de biologische markt. Ik zou zelf brood bakken. Ik zou couscous in de Tajin maken, quinoasalade, kikkererwten, zaden, noten, gierst boekweitpannenkoekjes eten en ontbijten met zelfgemaakte havermout met gojibessen. Ik zou smoothies maken van bladspinazie. Ik zou veel minder vlees eten, of helemaal niet meer. Ik zou met plezier in de keuken staan en met nog meer plezier eten. Ik zou koken met wereldmuziek op de achtergrond en mijn huis zou altijd ruiken naar de heerlijkste exotische kruiden. Ik zou uren aan tafel zitten met mijn gasten. We zouden de mooiste diepzinnigste gesprekken hebben. We zouden zelfgemaakt meergranenbrood dopen in de heerlijkste salsa’s, bonendips en hummus. En daarna zou ik mijn gasten trakteren op zelfgemaakte pompoenkoekjes of een stukje vegan chocola bij de kruidenthee of eikeltjeskoffie.

Ja ik weet het, het zijn keuzes. Ik zou OF hier thuis het roer wat om moeten gooien OF ik sta elke avond dubbel te koken. De Liefde van de man gaat nu eenmaal door de maag en ik geloof echt niet dat ik mijn man gelukkig maak met bovenstaand menu.
Ach, heel af en toe ben ik alleen thuis en kook ik voor mezelf. Dan ga ik los met de notenrijst, kip en cashewnoten en voel ik me heel even een enorme “Foodie”.

Wat eet jij vanavond?

Bovenstaand blogje is geschreven in de serie: “Spiegeltje,…”.
In deze blogjes schrijven Sacha ( Sorry about the mess but we live here ) en Barbara ( Barbaramama ) briefjes, zogenaamde Spiegeltjes, naar elkaar over alledaagse herkenbare of minder herkenbare dingen. Elke week verschijnt er een briefwisseling. De ene keer stuurt Barbara een brief en beantwoordt Sacha hem en de volgende keer andersom
Sacha en Barbara leerden elkaar ongeveer 9 jaar geleden schrijvend kennen. En soms heb je dat: dan klopt alles. Levens lijken synchroon te lopen. En je hoeft de ander maar in de ogen te kijken of je hebt het gevoel dat je in de spiegel kijkt.